05 januari 2009

Mark Olson & Gary Louris - Ready For The Flood

Toen Mark Olson in 1995 The Jayhawks verliet, had de band met Hollywood Town Hall en Tomorrow The Green Grass twee onbetwiste alt-country klassiekers op haar naam staan. Op beide platen wist vooral de chemie tussen Mark Olson en Gary Louris de band naar grote hoogten te tillen. Nadat Mark Olson de band had verlaten was het gedaan met The Jayhawks. De band maakte nog wel een aantal redelijke platen, maar zo goed en zo bijzonder als op de twee genoemde platen werd het helaas nooit meer. Ook de solocarrière van Mark Olson kwam nooit echt van de grond. De platen die hij vanuit de Amerikaanse woestijn tot ons bracht hadden zeker hun momenten, maar konden over de hele linie niet overtuigen (al kwam Olson met The Salvation Blues aardig in de buurt). Nadat eerder dit jaar een prima soloplaat van Gary Louris (Vagabonds) verscheen, ligt nu tot ieders verrassing een plaat van Mark Olson en Gary Louris in de winkel. Direct bij eerste beluistering van Ready For The Flood is duidelijk dat de muzikale chemie tussen Mark Olson en Gary Louris nog net zo sterk is als in de hoogtijdagen van The Jayhawks. Ready For The Flood is een geïnspireerd klinkende plaat die opvalt door sterke songs en werkelijk prachtige harmonieën. Ready For The Flood is een plaat van twee muzikanten die elkaar door en door kennen, maar tegelijkertijd aan elkaar moeten wennen. Het siert Olson en Louris dat ze niet al te nadrukkelijk terug grijpen op de successen van The Jayhawks. Ready For The Flood doet zo af en toe wel denken aan The Jayhawks in hun beste dagen, maar laat zich toch vooral inspireren door muziek uit een veel verder verleden. Om Ready For The Flood direct een meesterwerk te noemen gaat mij wat te ver, daarvoor zijn Olson en Louris toch teveel zoekende. Dat dit de voorbode kan zijn van een aantal bijzonder indrukwekkende platen is wat mij betreft echter 100% zeker. Tot die tijd is Ready For The Flood met afstand het beste dat we van Olson of Louris hebben gehoord sinds de zo pijnlijke breuk in 1995. Erwin Zijleman