05 februari 2009

Candi Staton - Who's Hurting Now

De Amerikaanse soulzangeres Candi Staton wordt volgend jaar 70, maar voor een vrijwillig verblijf achter de geraniums voelt ze vooralsnog niets. Dat is op zich ook niet zo gek, want met name de laatste jaren krijgt de soulzangeres die inmiddels een aantal decennia mee gaat de waardering die ze al zo lang verdient. Na een aantal jaren deel uit te hebben gemaakt van het gospelcircuit, leek Candi Staton aan het eind van de jaren 60, samen met bijvoorbeeld Aretha Franklin, uit te groeien tot één van de grote soulzangeressen van dat moment. Ze maakte een aantal memorabele Southern soul platen voor het roemruchte Fame-label, maar raakte vervolgens in de vergetelheid. Lange tijd teerde ze op een discohit uit de jaren 70 (Young Hearts Run Free), maar dankzij een prachtige verzamelaar met haar beste werk uit de jaren 60, dook ze een jaar of vijf geleden weer op. Drie jaar geleden maakte Candi Staton het prachtige His Hands en nu ligt opvolger Who’s Hurting Now in de winkel. Who’s Hurting Now is, net als His Hands, geproduceerd door Lambchop’s Mark Nevers; een opvallende keuze die op His Hands echter uitstekend uitpakte. Who’s Hurting Now ligt in het verlengde van His Hands, wat betekent dat invloeden uit de Southern soul domineren, maar ook invloeden uit de gospel, blues en de country hun weg hebben gevonden in het tijdloze geluid van Candi Staton. Ook op Who’s Hurting Now heeft Mark Nevers weer gezorgd voor een geluid dat de unieke sound van de soul uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten dicht benadert. De ene keer sober en stemmig, de andere keer flink uitpakkend met een baggervette blazerssectie. Candi Staton hoeft vervolgens niet veel meer te doen dan de sterren van de hemel te zingen en dat doet ze op buitengewoon indrukwekkende wijze. Who’s Hurting Now is een tijdloze soulplaat van een torenhoog niveau. Een soulplaat die niet alleen bewijst dat Candi Staton behoort tot de betere soulzangeressen aller tijden, maar ook laat horen dat Amy, Duffy, Joss en Addele nog heel wat te leren hebben. Erwin Zijleman