01 juni 2009

Phoenix - Wolfgang Amadeus Phoenix

De Franse band Phoenix debuteerde een jaar of negen geleden met United. Op dit debuut doken leden van bevriende bands als Daft Punk en Cassius op, maar Phoenix bleef op United ver verwijderd van de elektronische muziek waarmee Frankrijk op dat moment werd geassocieerd. Op United hoorden we Amerikaans aandoende popmuziek, die zo af en toe wel wat aan de blue-eyed soul van Hall & Oates deed denken. Verzorgde popmuziek die in het geval van Phoenix bleek verpakt in een serie even onweerstaanbare als briljante popliedjes. Vanaf de dag dat United in de winkel lag scheen de zon en deze bleef vervolgens maanden schijnen. Sinds het fantastische debuut heeft Phoenix nog twee platen (en een wat overbodige live plaat) gemaakt. Platen die zeker niet onaardig waren, maar de magie van het debuut ontbrak op een of andere manier. Na een stilte van zo’n drie jaar duiken de Fransen nu eindelijk weer op met Wolfgang Amadeus Phoenix. Wolfgang Amadeus Phoenix ligt net als zijn twee voorgangers in het verlengde van United, maar waar het niveau van United tot dusver niet werd benaderd, heeft Phoenix op haar nieuwe plaat de magie van het debuut weer gevonden. Wolfgang Amadeus Phoenix is net als United een plaat met vrijwel perfecte popliedjes. Popliedjes die de zon laten schijnen en het hart verwarmen. Net als op United horen we popmuziek die Amerikaans aandoet. Muziek met subtiele elektronica, een beetje funk en blue-eyed soul, maar vooral pure pop. Net als United is Wolfgang Amadeus Phoenix een plaat waar je alleen maar heel vrolijk van kunt worden. Het schrijven van pure en onweerstaanbare popliedjes is voor velen een vrijwel onmogelijke opgave, maar Phoenix schudt ze op Wolfgang Amadeus Phoenix bijna achteloos uit de mouw. Iedereen die nog op zoek is naar de ultieme soundtrack voor een prachtige zomer, kan stoppen met zoeken. Vraag maar naar Wolfgang Amadeus Phoenix van Phoenix. Erwin Zijleman