The Hold Steady - Teeth Dreams

Als ik heel eerlijk ben was ik langzaam maar zeker toch een beetje uitgekeken op The Hold Steady. Met Boys And Girls In America leverde de band in 2006 een ware klassieker af, waarop het beste van Bruce Springsteen en zijn E-Street Band, The Replacements en Thin Lizzy werd verenigd. Boys And Girls In America haalde Springsteen’s Born To Run naar het nieuwe millennium en leverde een plaat af die ook na veelvuldige beluistering nog aan kwam als een mokerslag. De platen die volgden waren zeker niet slecht, maar voelden uiteindelijk toch aan als herhalingsoefeningen, misschien met uitzondering van het sferische Heaven Is Whenever, dat bij mij uiteindelijk niet echt bleef hangen. Daarom greep ik de laatste tijd toch liever naar de klassiekers van Bruce Springsteen & The E-Street Band, The Replacements en Thin Lizzy en bleven de laatste platen van The Hold Steady in de kast staan. Wat het lot van Teeth Dreams gaat worden durf ik nog niet te voorspellen, maar voorlopig geef ik de plaat een betere kans dan zijn voorgangers. The Hold Steady doet op Teeth Dreams nog veel hetzelfde als op Boys And Girls In America. Ik hoor misschien net wat meer van The Replacements en Thin Lizzy en wat minder Springsteen, maar de invloeden die de doorbraakplaat van The Hold Steady domineerden zijn nog altijd nadrukkelijk aanwezig. Aan de andere kant is de band uit New York ook opgeschoven in de richting van een veelzijdiger en moderner geluid. Een aantal songs op de plaat schuurt nadrukkelijk tegen de successen van Kings Of Leon aan, terwijl de band in de net wat minder directe en uptempo songs ook heel veel invloeden van The Counting Crows laat horen, zeker wanneer de zang die van Counting Crows voorman Adam Duritz benadert. Teeth Dreams is een veelzijdige en prachtig geproduceerde rockplaat met songs van een hoog niveau. Vergeleken met de eerdere platen van de band is het geluid van The Hold Steady een stuk minder rauw geworden, maar ook in net wat meer ingetogen maar nog altijd grootse rocksongs kan de band uitstekend uit de voeten. Teeth Dream laat zich uiteindelijk beluisteren als een tijdreis langs een aantal decennia rockmuziek. Het is een plaat met songs die allemaal lekker in het gehoor liggen en het zijn bovendien songs die allemaal uit kunnen groeien tot songs die memorabel blijken. Aan de andere kant moet je concluderen dat The Hold Steady geen hele bijzondere dingen doet op Teeth Dreams. De uitvoering is dik in orde en nadert de perfectie, maar de punten voor de artistieke waarde liggen toch net wat lager. Omdat Teeth Dreams zo verdomd lekker klinkt en groei laat horen ten opzichte van de vorige platen, geef ik The Hold Steady voorlopig het voordeel van de twijfel. Dat is niet moeilijk, want de plaat knalt werkelijk uit de speakers en met name het gitaarwerk is fenomenaal, maar voor de volgende plaat is er echt meer nodig. Maak ik me daar nu al druk om? Nee. Erwin Zijleman