02 november 2014

Wings - Venus & Mars / Wings At The Speed Of Sound, Deluxe Editions

Het is een prachtig stapeltje reissues dat de afgelopen jaren in de serie Paul McCartney Archive Collection is verschenen. Nu is het natuurlijk ook makkelijk scoren met klassiekers als McCartney, Ram en Band On The Run, maar de reissues voegden ook nog wat toe aan de al zo mooie originelen en dat was knap.

Inmiddels is de Archive Collection beland bij platen die onder de naam Wings werden uitgebracht en zijn we terecht gekomen bij twee platen die binnen het oeuvre van Wings over het algemeen worden gerekend tot de mindere goden. Het gaat om Venus & Mars uit 1975 en Wings At The Speed Of Sound uit 1976. 

Waar Wings in eerste instantie niet veel meer was dan de begeleidingsband van Paul McCartney, was het in 1976 een band die opereerde op basis van min of meer democratische processen. Hierdoor mochten ook de andere leden van de band songs aandragen voor de platen van de band en een hoofdrol opeisen. Je kunt je nu afvragen waarom je dat zou doen als je een levende legende als Paul McCartney in de gelederen hebt (alsof Barcelona Messi de helft van de tijd op de bank zou zetten of in de verdediging zou opstellen), maar in 1976 was het kennelijk heel normaal. 

Het had absoluut effect op de platen van Wings en het is zeker geen positief effect. Linda McCartney had ongetwijfeld haar kwaliteiten, maar songwriting hoorde daar zeker niet bij. Zingen evenmin.


Toen in 1975 Venus & Mars verscheen was het proces van democratisering nog niet helemaal voltooid. De plaat werd feitelijk gemaakt door Paul McCartney en rechterhand Denny Laine, die echt wel wat kon. Ook Linda was van de partij, maar haar bijdrage lijkt op Venus & Mars beperkt. 

Ik had Venus & Mars al heel lang niet meer gehoord en had de plaat in het geheugen opgeslagen als een draak van een plaat. Dat blijkt in de praktijk heel erg mee te vallen. Natuurlijk is Venus & Mars niet zo goed als voorgangers Band On The Run en Red Rose Speedway, maar is Venus & Mars een slechte plaat? Nee, zeker niet. 

Venus & Mars is een plaat zoals Paul McCartney er zoveel heeft gemaakt tijdens zijn inmiddels al bijna 45 jaar durende solocarrière. Het is een plaat met een aantal schoonheidsfoutjes, een aantal aardig maar niet direct opzienbarende tracks, een aantal echt goede songs en een beperkt aantal tracks die de geniale songwriting skills van Paul McCartney aan het licht brengen. De laatste tracks zouden niet hebben misstaan op de platen van The Beatles, de rest doet niet onder voor de tracks op de betere, maar niet de beste, Paul McCartney soloplaten. 

Venus & Mars is een lekker afwisselende plaat die het bijna 40 jaar na dato eigenlijk best aardig doet. Zelfs al McCartney in een wat mindere vorm opereerde schreef hij nog popliedjes zoals die tegenwoordig nauwelijks meer worden gemaakt. Het geheel doet daardoor wat gedateerd aan, maar het klinkt hierdoor ook wel weer lekker. En omdat ik Venus & Mars de afgelopen 39 jaar compleet genegeerd heb, is het voor mij ook een plaat met relatief onbekend 70s werk van Paul McCartney en daarvan wil ik in principe alles ontdekken. Dat geldt vast voor meer lezers van deze BLOG. 

Inmiddels komt Venus & Mars voor de zoveelste keer voorbij en begin ik zelfs enthousiast te worden over deze plaat, zeker als McCartney strooit met zijn uit duizenden herkenbare popsongs en deze zoals altijd voorziet van heerlijke baslijnen. Zo zie je maar dat muziekgeschiedenis niet in beton gegoten is.

Koop bij bol.com  2 cd's  Koop bij bol.com  2 LP's Koop bij bol.com  Deluxe

 




Wings At The Speed Of Sound is, nog meer dan Venus & Mars, een echte groepsplaat. Niet direct een pré zoals eerder bleek. De plaat leverde twee hits op: Let ‘Em In en Silly Love Songs. Destijds bestempeld als lichtgewicht songs, maar inmiddels vind ik het toch McCartney songs waarvoor de oude meester zich zeker niet hoeft te schamen. Hij heeft ze minder gemaakt.

En zo heeft Wings At The Speed Of Sound meerdere goede momenten, maar ook een aantal tenenkrommende momenten, met name wanneer Linda de vocalen voor haar rekening mag nemen. 

De echt goede momenten, She’s My Baby en Beware My Love zijn echt goed (let weer op het geweldige baswerk en de prima zang van McCartrney), terwijl de echt slechte momenten ook echt slecht zijn. Wings At The Speed Of Sound is hierdoor wat minder geschikt voor volledige beluistering of beluistering op de achtergrond, maar is een plaat waar je de goede momenten uit moet pikken. 

Het is misschien wel de slechtste plaat die Wings heeft gemaakt, als was Back To The Egg misschien nog wel slechter, maar het blijft werk van McCartney en dat is op één of andere manier altijd de moeite waard. 

De luxe edities bevatten een schat aan bonusmateriaal, maar dit is uiteindelijk toch vooral interessant voor de echte fan, maar dat is mijn mening. Dit betekent overigens niet dat er geen parels verstopt zitten tussen alle outtakes en ook de DVD is het bekijken meer dan waard.

Conclusie: zeker niet het beste werk van Wings, maar nog altijd beter dan heel veel andere platen en onmisbaar om de prachtige ontwikkelingen in de archieven van Paul McCartney goed te kunnen volgen. Beide platen staan in de boeken als matige Wings platen, maar Venus & Mars heeft me absoluut aangenaam verrast. Erwin Zijleman

Koop bij bol.com  2 cd's  Koop bij bol.com 2 LP's  Koop bij bol.com  Deluxe